Είχαν προγραμματίσει μέχρι και την αποτυχία τους!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η Εθνική ομάδα της Γερμανίας στο Euro 2012 είχε διασταυρωθεί στα προημιτελικά με την Εθνική μας. Έπαιζε εκείνη τη διοργάνωση έχοντας να κατακτήσει τίτλο σε τελική φάση, είτε Παγκοσμίου Κυπέλλου είτε Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, από το 1996. Όταν είχε πάρει το Euro στην Αγγλία, στον τελικό κόντρα στην Τσεχία.

Από τότε και μέχρι το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014, 18 χρόνια μετά δηλαδή, δεν είχε κατακτήσει τίποτα. Στο Μουντιάλ 1998 είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά από την Κροατία. Στο Euro 2000, είχε αποκλειστεί από τους ομίλους, κάτω και από την Ρουμανία. Στο Μουντιάλ του 2002 είχε χάσει στον τελικό από την Βραζιλία 2-0.

Στο Euro 2004 είχε μείνει έξω από τους ομίλους κάτω από Ολλανδία και Τσεχία. Στο Μουντιάλ 2006, στο δικό της Μουντιάλ που είχε γίνει στην Γερμανία, είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά από την Ιταλία. Εκεί, είχε σταματήσει ο χρόνος...

Μέχρι το Euro 2012, όταν δηλαδή αντιμετώπισε τη δική μας Εθνική, εξακολουθούσε να μην ΄παίρνει τίποτα. Πλέον, όμως, είχε στόχο. Η αποτυχία του 2006 μέσα στη χώρα της, οδήγησε σε ένα συνολικό restart του γερμανικού ποδοσφαίρου. Στην πορεία, πολύ σύντομα από εκείνη την απώλεια μέσα στο σπίτι της, έμαθε ότι το Μουντιάλ του 2014 θα διεξαχθεί στην Βραζιλία.

Την παραμονή, λοιπόν, του αγώνα Ελλάδα - Γερμανία για τα προημιτελικά του Euro 2012, ένας Γερμανός συνάδελφος μού περιέγραφε μια διαδρομή σαν να είχε βγει από κομπιούτερ. Μετά την αποτυχία στο Μουντιάλ της Γερμανίας, Nationalmanschaft θα έφτανε στην κορύφωσή της στο Μουντιάλ του 2014. Δεν ήταν στόχος. Δεν ήταν πρόθεση, μου έλεγε. Ήταν προγραμματισμός.

Ο,τι και να έκανε μέχρι τότε, θα εξυπηρετούσε εκείνον τον στόχο. Το Μουντιάλ της Βραζιλίας! Τι έκανε από το Μουντιάλ του 2006 και μετά, μέχρι το ταξίδι στη χώρα της σάμπας; Στο Euro 2008 είχε χάσει στον τελικό από την Ισπανία. Στο Μουντιάλ 2010 είχε χάσει επίσης από την Ισπανία, στα ημιτελικά. Στο Euro 2012 κέρδισε βέβαια την Εθνική μας, αλλά είχε χάσει στα ημιτελικά από την Ιταλία.

Τρεις διοργανώσεις, όπως μου έλεγε ο τύπος, αφιερωμένες στο μεγάλο στόχο. Να βρίσκεται η Εθνική Γερμανίας στην κορύφωσή της στο Μουντιάλ μέσα στο σπίτι της Βραζιλίας. Το αν βρισκόταν ή όχι, το έδειξε η ιστορία. Πέρα από ασέβειες, αντιπάθειες και ό,τι ο καθένας μας βάζει στο νου του, η Εθνική Γερμανίας των έξι νικών και της μιας ισοπαλίας στη διοργάνωση, του 7-1 επί της διοργανώτριας στον ημιτελικό και βέβαια της νίκης στον τελικό με την Αργεντινή, είχε προγραμματιστεί για να τα κάνει όλα αυτά. Σχεδόν με ακρίβεια!

Έλεγε ο Γερμανός δημοσιογράφος εκείνη τη βραδιά του 2012, από τότε δηλαδή, πως μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας η Εθνική της χώρας του θα αρχίσει να έχει μια νομοτελειακή πτώση. Ίσως να άντεχε στο Euro 2016, όταν είχε χάσει στα ημιτελικά από την Γαλλία, αλλά θα βρισκόταν στη χειρότερή της στιγμή στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Έξι χρόνια πριν, δεν το υπέθετε, το γνώριζε. Το έλεγε με την όποια βεβαιότητα της στιγμής. Σαν να είχε προγραμματιστεί, από την Εθνική Γερμανίας, ακόμη και η αποτυχία της!

Προσέξτε τι γίνεται στο ρόστερ της στο φετινό Μουντιάλ, μιλώντας για τους παίκτες που αγωνίστηκαν στα τρία ματς των ομίλων. Ο βασικός κορμός είχε παίκτες που στην πλειοψηφία τους αγωνίζονται στην Εθνική που τότε, από το 2006, προγραμμάτιζε να γίνει η καλύτερη. Ο Γκόμεζ από το 2007. Οι Νόιερ, Μπόατενγκ, Κεντίρα, Εζίλ από το 2009. Από το 2010 οι Κροός, Χούμελς, Μίλερ. Από το 2011 οι Ρόις και Γκοντογκάν. Από το 2012 ο Ντράξλερ. Μια 11άδα, δηλαδή.

Η πρώτη δόση ανανέωσης έγινε τη χρονιά - σταθμό, 2014. Τότε που μπήκαν στην Εθνική οι Ρούντιγκερ, Χέκτορ, Ρούντι, Γκορέτσκα. Η δεύτερη τα τελευταία δύο χρόνια, Κίμιχ, Μπρνατ, Ζίλε από το 2016, Πλάτενχαρτ, Βέρνερ από το 2017. Μια ομάδα που είχε πειραχθεί ελάχιστα πριν την Βραζιλία, άρχισε πλέον να αλλάζει από τότε και μετά.

Το ήξεραν, λοιπόν. Μπορεί να μην φαντάζονταν το μέγεθος της αποτυχίας. Μπορεί να μην πήγαινε το μυαλό τους, σε ποιον θα πήγαινε άλλωστε, σε ένα 0-2 από την Κορέα. Αλλά είχαν προετοιμαστεί για τη στιγμή αυτή. Για την ακρίβεια, πιο σωστά πρέπει να το πούμε. Είχαν προγραμματιστεί. Τώρα, το αν αρέσει ή όχι μια τέτοια διαδικασία, τόσο επιτηδευμένη, είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά αυτή είναι η Εθνική Γερμανίας.